พระสมเด็จเมตตาเนื้อผงพุทธคุณ หลัง "อะ"

วัตถุมงคล พระครูอุตตรการบดี (ศรีสุข มนาโป) อดีตผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระปฐมเจดีย์ (คณะ2)
เหรียญเสมาเนื้อนวะ 1,000 บาท (มี 78 เหรียญ)
เหรียญเสมารมมันปู 300 บาท (มี 5,000 เหรียญ)
เหรียญพระพุทธลงยา 300 บาท (ลงยาแดง 300/ส้ม 300 เหรียญ)
เหรียญพระพุทธกาไหล่ทอง 200 บาท (มี 50 เหรียญ)
เหรียญพระพุทธรมดำ 200 บาท (มี 2,500 เหรียญ)
พระสมเด็จหลัง อะ 100 บาท (2,000 องค์)
พระสมเด็จพิมพ์คะแนน 100 บาท (300 องค์)

หลังจากงานทำบุญครบ 100 วัน ให้หลวงพ่อพระครูอุตตรการบดี (ศรีสุข มนาโป) อดีตผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระปฐมเจดีย์ (อดีตหัวหน้าคณะ2) ท่านพระอาจารย์มหาสมคิด ยสพโล ป.ธ.9 ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดพระปฐมเจดีย์ หัวหน้าคณะ 2 รูปปัจจุบัน ได้ปรารภกับพระเณรในคณะว่าได้มีวัตถุมงคลของหลวงพ่อเหลืออยู่จำนวนหนึ่งจึงอยากให้ช่วยประชาสัมพันธ์บอกข่าวแก่ญาติโยมที่เคารพหลวงพ่อหากท่านใดต้องการบูชาวัตถุมงคลของหลวงพ่อก็ให้ติดต่อได้ที่ท่านโดยตรงปัจจัยที่ได้จะนำมาใช้จ่ายเป็นค่าภัตตาหาร น้ำปานะ เพื่อถวายแก่พระเณรภายในคณะและแก่พระอาคันตุกะที่มาพักช่วงอบรมนักธรรมและบาลี
เบอร์โทรพระอาจารย์มหาสมคิด 081-0127375
สำหรับพระสมเด็จพิมพ์หลัง “อะ” ท่านสร้างไว้ก่อนอายุ 80 ปี (ประมาณ 10 กว่าปี)

พระครูอุตตรการบดี (ศรีสุข) อดีตผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระปฐมเจดีย์ได้เคยกล่าวเรื่องการสร้างพระเนื้อผงให้พระในกุฏิของท่านได้ฟังว่าการสร้างหรือการทำพระผงนั้นทำยากเพราะมีกระบวนการที่ซับซ้อนโดยเฉพาะการเขียนยันต์ นะหน้าคน หรือยันต์เฑาะว์เพื่อลบเอาผงอิทธิเจหรือผงพุทธคุณนั้นกว่าจะได้จำนวนที่พอแก่ความต้องการต้องใช้เวลาและสมาธิเป็นอย่างมากเพราะท่านต้องทำเองโดยใช้ผงพุทธคุณต่างๆ เช่น อิฐจากองค์พระปฐมเจดีย์ ว่านเสน่ห์จันทร์ขาว เสน่ห์จันทร์แดง เสน่ห์จันทร์เขียว และว่าน 108 ชนิด ผงตะไบจากพระหล่อคันธาราฐ 2472 และพระเครื่องเนื้อผงจากวัดต่างๆ มีพระสมเด็จบางขุนพรหม เป็นต้น

ทีนี้จะว่าด้วยเรื่องการทำผงวิเศษที่นิยมทำตามตำราของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เมื่อขั้นตอนต่างๆที่กล่าวมาสำเร็จแล้ว ก็จะเข้าสู่การทำผงวิเศษ ซึ่งผงทั้ง 5 มีความเป็นมาน่าสนใจ ดังนี้
1) การทำผงปถมัง นับเป็นผงเริ่มต้น สำหรับการศึกษาวิทยาคม ใช้สำหรับการลง “นะ” ทุกชนิดตามสูตร ปฐมพินทุ (ปัด-ทะ-มัง-พิน-ทุ เป็นบทพระเวทย์ชั้นสูงที่ว่าด้วยการเกิด) ซึ่งมีความเป็นมาแต่ครั้งปฐมกัลป์ที่โลกยังว่างเปล่าปราศจากชีวิต มีแต่น้ำซึ่งกำลังงวดลงไปกลายเป็นง้วนดิน และแผ่นดินโผล่ขึ้นมา ท้าวสหับดีมหาพรหมได้เล็งญาณ เห็นดอกบัว 5 ดอก ก็ทราบว่าในอนาคตกาล พระพุทธเจ้าจะเสด็จมาในโลก 5 พระองค์ด้วยกัน จึงโปรยหญ้าคาลงมา พื้นน้ำที่งวดก็กลายเป็นง้วนดินและเป็นแผ่นดินส่งกลิ่นหอมหวน พวกพรหมก็ลงมาเสพมวลดินเป็นอาหาร เลยพากันหลงทางกลับสู่พรหมโลกไม่ได้ จึงสืบเผ่าพันธุ์เป็นมนุษย์อยู่ในโลกตราบเท่าทุกวันนี้ ด้วยเหตุนี้ สหับดีมหาพรหมจึงเป็นปฐมแห่งโลกธาตุ
ดังนั้น การลง “นะ” คือ การย้ำพระเวทย์วิทยาคุณให้ประจุ(บรรจุ) กำกับอยู่ในสิ่งที่ต้องการนับเป็นการเบิกพระสูตรที่เปิดทางบรรจุพระคาถาอื่นๆ ได้อย่างอัจฉริยะ
การทำผงปถมัง (ผง-ปัด-ทะ-มัง) คือ การนำเอาผงเครื่องยาที่ผ่านกรรมวิธีที่กล่าวมาข้างต้นมาปั้นเป็นดินสอขึ้น แล้วเขียนเรียกสูตร น ปฐม พินทุ และสูตรการลบ เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียน จนหมดสิ้นดินสอที่ปั้นขึ้น ก็จะได้ผงปฐม ซึ่งใช้เวลาในการทำผงนี้ ประมาณ 2-3 เดือน
2) การทำผงอิทธิเจ เกิดจากการนำเอา ผงปฐม ที่ทำสำเร็จแล้ว มาปั้นเป็นดินสอขึ้นอีก แล้วเขียนอักขระด้วย สูตรมูลกัจจายน์ และลบด้วยสูตรลบผงอิทธะเจ คัมภีร์โบราณ กล่าวว่า ท่านพระมหากัจจายน์พระคณาจารย์เจ้ายุคก่อนเป็นผู้วางแบบแผนการสร้างสูตรอันนี้ไว้ ชนชั้นหลังต่อมาจึงได้เอานามของท่านมาเรียกชื่อสูตรว่า ”สูตรมูลกัจจายน์” หรือ มูลกระจาย อันถือเป็นรากฐานแห่งความรู้ในอักขระ พยัญชนะ และสระในอักษรขอม การทำผงอิทธิเจนั้น จะต้องร่ายอักขระ และแปลงพยัญชนะและสระ ให้สำเร็จรูปเป็น “อิธเจตโส ทฬห คณหาหิ ถามสา” ซึ่งเรียกว่า “ลบขาดตัว” ผงที่ได้จากการลบขาดตัวนี้เรียกว่า “ผงอิธะเจ” ใช้เวลาทำประมาณ 3 วัน และต้องเขียนให้หมดสิ้นดินสอที่เตรียมไว้
3) การทำผงมหาราช ใช้ผงอิธะเจ มาปั้นเป็นดินสอขึ้นอีก แล้วเรียกสูตรมหาราช แล้วลบสูตรที่เขียนด้วยนามทั้ง 5 เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียน จนหมดสิ้นดินสอที่ทำขึ้น ใช้เวลาทำใกล้เคียงกับการทำผงปถมัง เกิดเป็นผงใหม่ ชื่อ “ผงมหาราช”
4) การทำผงพุทธคุณ ใช้ผงมหาราชมาปั้นทำเป็นดินสอ เรียกสูตร และลบอักขระเกี่ยวกับพุทธคุณนานาประการ นับตั้งแต่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประสูติ ตรัสรู้ จวบจนเสด็จสู่พระปรินิพพาน เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียน จนหมดสิ้นดินสอ จะได้ผงพุทธคุณ ซึ่งถือว่าเป็นผงวิเศษที่มีพุทธานุภาพสูงยิ่ง เพราะเกี่ยวเนื่องด้วยพระพุทธองค์
5) การทำผงตรีนิสิงเห ซึ่งนับเป็นผงสุดท้ายเกี่ยวกับสูตรเลขไทยโบราณ เกิดจากการรวบรวมเอาผงพุทธคุณที่ลบได้มาปั้นเป็นดินสอ เรียกสูตรอัตอาวาทวาทศมงคล 12 เขียนสูตรไล่เรียงไปจนสำเร็จเป็นอัตตราตรีนิสิงเห เข้าสู่รูปอัตตรายันต์ 12 ยันต์ จนสุดท้ายได้รูปยันต์นารายณ์ถอดรูป ซึ่งประกอบด้วย ยันต์ประจำขององค์ตรีนิสิงเห แล้วมี ยันต์พระภควัมบดี และยันต์ตราพระสีห์ประทับลงเป็นประการสุดท้าย
อาจารย์เทพย์ สาริกบุตร ผู้ทรงคุณวุฒิทางพุทธาคม ได้เคยกล่าวไว้ว่า “ในเรื่องการทำผงนี้ มีตำรับที่จะทำมากมายนัก นอกจากตำรับทั้ง 4 ที่ยกมาอ้างนี้ คือ ปถมัง อิธเจ มหาราช ตรีนิสิงเห เพราะตำรับทั้งสี่นี้เป็นแม่บทใหญ่ ส่วนที่แตกแยกฝอยออกไปอีกนั้น ยังมีอีกมากเช่น ผงพุทธคุณ เป็นต้น โดยเฉพาะผงพระพุทธคุณนั้น มีวิธีทำหลายวิธีด้วยกัน ผงเหล่านี้มีคุณภาพดุจกันทั้งสิ้น อาศัยแรงความปรารถนาอธิษฐานของผู้กระทำ จะมุ่งให้มีอานุภาพไปทางไหน พระเครื่อง เครื่องรางที่ทำด้วยเกสร หรือ ผงที่ได้สร้างแต่ครั้งโบราณล้วนแต่สร้างขึ้นมาจากผงเหล่านี้ทั้งสิ้น”
เมื่อได้ผงวิเศษ จึงนำมาคลุกเคล้ากับทัพสัมภาระอันพิจารณาแล้วว่าเป็นของดี มีมงคลอันประเสริญ ที่ผ่านการบดละเอียดแล้ว จึงผสมผงปูน เปลือกหอยที่บดแล้ว ประสานมวลสารทั้งหมดด้วย กล้วยน้ำ (กล้วยน้ำว้า) และน้ำมันตังอิ๊ว ได้มวลสารรวมมีลักษณะเป็นแป้งเหนียวปั้นได้